در چند سال متوالی اخیر، در سند امنیت ملی آمریکا، روسیه و چین دو رقیب جدی مطرح میشوند، اما با وجود این، مدل رفتاری ترامپ در مواجهه با این دو کشور متفاوت است و رویکردی رادیکالتر نسبت به چین دارد. این مدل رفتاری در اظهارات و میزان تعرفههای وضع شده برای چین کاملاً مشهود است، اما این مدل رفتاری میتواند تبعاتی برای جامعه آمریکایی نیز به همراه داشته باشد.
وضع تعرفه ها و طولانی مدت کردن آن میتواند دو مشکل اساسی را برای آمریکا به دنبال داشته باشد. اول آنکه این اقدام اروپا را در مقابل آمریکا منسجم و متحد خواهد کرد؛ دیگر آنکه افزایش تعرفهها میتواند منجر به افزایش قیمت شده و در نهایت افزایش هزینه برای جامعه آمریکایی را به همراه داشته باشد. چین از نظر تولید در صدر فهرست جهانی قرار دارد. این کشور ۳۱.۶۳ درصد از کل تولید جهانی را به خود اختصاص داده است. آمریکا نیز از این تولیدات استفاده می کند، لذا افزایش تعرفه.ها می تواند خصوصاً بر قشر آسیبپذیر جامعه آمریکایی اثر منفی داشته باشد. بنابراین، شاید بتوان به عنوان یک مسکن مقطعی به سیاست تعرفهگذاری بر کالاهای وارداتی توجه کرد، اما قطعاً راه حل اساسی برای حل مشکلات آمریکا نخواهد بود.
در خصوص روسیه، هرچند رویکرد ترامپ منعطفانه است، اما به هرحال ایده «اول آمریکا» و باورهای امپریالیستی ترامپ نمیخواهد روسیه را به عنوان یک قدرت هم عرض بپذیرد. در واقع ترامپ در مواجهه با روسیه، الگوی صلح زیر سایه اقتدار را دنبال میکند. به گزارش یورو نیوز برخی منتقدان رابطه ترامپ و روسیه را مربوط به دهه ۹۰ میدانند، زمانی که دونالد ترامپ پس از شکستهای مالی متعدد از سوی بانکهای آمریکایی به عنوان فردی با اعتبار مالی پایین شناخته شد. این وضعیت باعث شد که او به دنبال منابع مالی جایگزین بگردد.
در همین دوره سرمایهگذاران روس، از جمله الیگارشهای نزدیک به کرملین، به تأمین مالی پروژههای ترامپ روی آوردند. منتقدان باور دارند که این ارتباط در نوع مدل رفتاری ترامپ اثرگذار بوده است. اما ایران به عنوان یک کشور مستقل و قدرتمند در غرب آسیا همواره مورد توجه دولت های آمریکایی بوده است. در خصوص دولت کنونی آمریکا باید گفت، پسزمینه اظهارات ترامپ مبنی بر اعمال تعرفه ثانویه علیه ایران، طرح تحریمی لیندسی گراهام علیه ایران است. تعرفههای ثانویه بهطورمستقیم کشورهایی را هدف قرار میدهد که از ایران نفت و پتروشیمی وارد میکنند که میتواند پازلی از پروژه فشار حداکثری باشد، اما به نظر میرسد که اقدامات ترامپ بیشتر افکار عمومی را هدف قرار داده باشد، چرا که تحریم های مختلف در سالیان پی در پی، حالت خودایمنی را در مقابل تحریم برای ایران رقم زده که میتواند در شرایط تحریم تابآوری داشته باشد. از این رو سیاستهای تعرفهای ترامپ در خصوص ایران نیز نمیتواند نتیجه خاصی برای دولت آمریکا داشته باشد.